rpg story

[Ella]

(Samuel)
Hard gebonk laat me wakker schrikken. Gefrustreerd wrijf ik in mijn ogen. Dat was een vreselijke nachtmerrie geweest. Maar dan bonkt het opnieuw. Weer schrik ik op. Dat was niet in mijn nachtmerrie… dat is op de voordeur. Ik hoor mijn moeder de deur openen. Ik wist dat zij het was, met haar hoge maar zachte stem hoorde ik haar wat vragen. Maar dan klonk er gegil. "Moeder?!" schreeuw ik. Ik spring uit het bed en ren zo snel mogelijk naar beneden toe. "Moeder!' Maar ik werd tegengehouden door een sterke arm. "Kom niet dicht bij haar, jongedame, uw moeder is ervan beschuldigd een heks te zijn!" klinkt het. "What the.. ik ben geen meid!" kwaad sla ik de arm weg, al maakte het niet veel indruk op de man "En mijn moeder is geen heks! Laat haar gaan!" "Ik vrees dat we dit niet kunnen toestaan jongeda..eh..man.." Ze maakten aanstalten weg te gaan. "He..hey! Dit kan je niet zomaar maken!" ik volg hen naar buiten. De pas ontwaken zon had de omgeving nog niet warm gemaakt. Het was zelfs zeer koud buiten. Te koud voor mijn hemd en broekje. "Moeder!!" roep ik uit terwijl ze op een kar geladen wordt. De jongen van de buren, een vriend van mij, komt naar me toe om me tegen te houden. Kwaad veeg ik enkele tranen weg "Laat haar gaan!!" roep ik weer. Maar iedereen negeerde me.

[Gait]

(Hannah)
"Mom, can't we do something?" Hanna asked when she was watching out the window and saw how the man took Maria away.
"No honey, we can't if we interfere they would come for us to, thinking we are witches."
"But Maria, she has done nothing wrong!"
"Yes she has Hannah, and now shoohs about it before they are going to think you where her student. Maria was petting the cow from Ellard last week and ever since it's milk is sour. She did that. She did it to destroy Ellard because he has lost his income. Everyone know those two didn't like each other."
Hannah didn't agree. She didn't saw that petting a cow could turn his mils sour. She looked at Ellards farm but then she turned to Samuel who was screaming for his mother. "I'm out," Hannah said as she hobbled to the door and took the thick stick she used for walking.
When Hannah was little she ended up in an accident. After that a woman tried to help her but her complete foot was turning black. Her mother said she was a witch and had cursed Hannah. Hannah was taken to a surgeon after that and he had to take her foot. It couldn't be saved anymore and ever since she was cripple. Hannah couldn't remember much of it. Her mother raised her to be aware of witches but Hannah just couldn't see how Maria was a witch. Maria, who has always been so nice to her... But she knew her mother never was going to say Maria was innocent. The woman who was accused for being a witch because of Hannah's feet, was her mother's sister. And her mother didn't even blink when she was burning. Or at least, that was what Hannah had been told by other people. And Hannah also knew, that her mother would love to see Maria burn.
It took a while for Hannah to come to Samuel, his friend was there before her. Samuel was a few years older than she was but she always liked him. "Sam, are you alright? Can I do something for you?" She softly asked.

[Ella]

(Samuel)

Ik kijk langzaam op naar het meisje langs me. "Ha..Hannah.." zeg ik zachtjes. De armen van mijn beste vriend nog steeds om me heen, me ondersteunend. Tranen lopen weer over mijn wangen terwijl ik naar de kar kijk. Mijn moeder werd bekogeld door sla en uien. "Stop daarmee!!" roep ik kwaad. Opnieuw tegengehouden door mijn vriend. Meer tranen lopen over mijn wangen heen. "Samuel.. kalmeer.. als je moeder echt een heks is dan.." " ZE IS GEEN HEKS!!" roep ik kwaad. Mijn vriend schrikt lichtjes. Maar is mijn felheid gewoon. "Als.. ik zei als… dan zullen ze snel weer terugkomen voor jou…" Met een frons kijk ik mijn vriend aan. Bedoelde hij nu… Ik kijk weer naar Hannah. Waarna ik weer naar de net uit het zicht verdwenen kar kijk. Zachtjes schud ik mijn hoofd. "Nee.." fluister ik zacht. "Je.. kan niks doen.." als verslagen kijk ik naar de grond. Mijn moeder.. ze zou nooit meer terugkomen. En er zouden mannen komen om onze bezittingen te komen opeisen. Zogezegd voor haar gevangenis belastingen. Er is niks wat ik kan doen… Ik zak door mijn knieën heen en verberg mijn gezicht in mijn handen. "Verdomme.." zeg ik zacht "Waarom…waarom…" woedend kijk ik op "WIE HEEFT HAAR BESCHULDIGD VAN HEKSERIJ?!" velen kijken, maar niemand geeft antwoord. Maar iemand.. iemand van hen heeft het gedaan...

[Gait]

Hannah keek hulpeloos naar Samuel. Ze wilde hem graag helpen, maar ze wist niet hoe. Ze wist niet hoe ze hem een hart onder de riem kon gaan steken. Ze wist niet wat ze kon doen om hem te helpen. "Kom mee naar binnen Samuel, het is te koud," zei ze zachtjes terwijl ze hem voorzichtig voort trok om hem binnen te krijgen. "We vinden een oplossing, ik beloof het je," zei ze zachtjes tegen hem. Ze keek om zich heen en daarna terug naar hem. Even keek ze naar de vriend. "Ga, voor ze jou ook beschuldigen van het omgaan met heksen," zei ze tegen die vriend. "En jij dan Hannah?" Vroeg hij terug. "Ik red het wel, ga."
Ze wist dat ze zelf zo goed als al voor heks werd aangezien omdat ze kreupel was. Ze wist ook veel van kruiden af en dat was nou net een gevaar. Ook al probeerde ze dat verborgen te houden. Hannah trok Samuel naar binnen toe en sloot de deur toen. "Pak je spullen in," zei ze zachtjes tegen hem. "Niet veel, genoeg om te overleven. Stop het in een kruik, we gaan zo meteen voor het oog van het dorp water halen uit de rivier." Zei ze tegen hem. "Neem een extra set kleding mee. "

[Ella]

(Samuel)
Ik kijk verward naar Hannah. Waarom stuurt ze mijn beste vriend weg. Toch laat ik me maar meetrekken. Ik keek niet meer om naar de toch-verdwenen kar. Ik trek mijn hand los uit Hannah's grip en laat me op een stoel zakken. Zowat meteen laat ik mijn hoofd met een luide bonk op tafel vallen. Moeder.. ze gaan haar martelen.. ze gaan haar pijn doen.. en uiteindelijk verbranden. Ze is geen heks en ik kende haar koppigheid: ze gaan dit nooit overleven.
Ik draai mijn hoofd naar Hannah als ze begint te praten. Ik wist dat ze gelijk had. Maar alle kracht leek me ontnomen. Als ik echt geloofde dat mijn moeder een heks was had ik het daarop kunnen steken. Langzaam kom ik recht en knik. "Geef me even.." zeg ik zachtjes. Waarna ik mijn kamer inga. Ik trek een set kleding aan, warmer dan normaal, en doe ook een tas om. Waar ik enkele spullen insteek waaronder de kruik. In de kruik zelf doe ik ook spullen. Het is niet veel.. maar het was niet alsof we al zoveel hadden. Enkel.. Ik wandel mijn kamer uit naar de kamer erlangs.. mijn moeders kamer. Ik weet dat ze hier nog ergens een ketting had van zilver. Die had mijn vader nog aan haar gegeven. Dammit waar is het? Had ze het omgehad?

[Gait]

Hannah keek Samuel even aan. "Blijf hier, ga niet naar buiten ik ben direct terug." Zei ze zachtjes tegen hem. Daarna hobbelde ze terug het huis uit en liep terug naar haar eigen huis. Haar moeder was verdwenen, waarschijnlijk roddelen in het dorp over wat er was gebeurd en dat Samuel er ook binnenkort aan moest gaan geloven. Hannah pakte de kruik, een met een extra jurk en wat eten en propte alles in de kruik waaraan ze een touw hadden bevestigd zodat Hannah die om haar schouder heen kon doen en water kon halen, zelfs met haar beperking. Net toen ze naar buiten wilde kwam haar moeder terug binnen.
"Ik ga water halen." Zei ze tegen haar moeder en verliet toen het huis. Buiten kwam ze de vriend van Samuel weer tegen en vroeg hem mee te komen. Ze legde even het een en ander uit en hij liep weg en kwam vervolgens terug met een eigen kruik en Hannah liep toen, samen met Samuels vriend terug naar binnen toe bij Samuel.
"Probeer alles alleen in de kruik te stoppen," zei Hannah tegen Samuel. "We gaan doen alsof we water halen, wij verdrinken, Robert (I just called him that) rent terug naar het dorp en zegt dat, dan zijn we voor hun ogen dood en we rennen weg," legde Hannah uit. "Maar het lijkt verdacht als we nog langer wachten, want ze hebben ons al met kruiken gezien dus het zal verdacht lijken als je heel lang moet doen om je kruik te pakken." zei ze zachtjes. Ze had hier toch niets te verliezen en ze wilde in dat geval liever met Sam mee om zijn moeder te kunnen bevrijden dan hier blijven.

[Ella]

(Samuel)

"Wacht je gaat mee…?" vraag ik verrast. Ik weet niet of dat zo'n goed idee is. Ze had geen voet. Als ze achter ons aan beginnen te gaan…En waarom zou ze meegaan? En zou ik mijn beste vriend hier wel zo achterlaten? Ik schud mijn hoofd. We zien wel later. Ik begin meerdere dingen in de kruik te stoppen. Mijn tas ging er niet meer bij, maar die gebruikte dan maar zogezegd als steun voor de kruik zelf. Nog even kijk ik rond in het huis. Uiteindelijk had ik moeders ketting niet kunnen vinden. Ze zal hem om gehad hebben. Ik frons diep. Wie kon dit toch gedaan hebben. Wie had mijn moeder beschuldigd… Ik kijk Hannah weer aan en knik kort. Als teken dat ik klaar ben.

[Gait]

Hannah stapte naar buiten toe en ze keek even achterom. Ellard kwam net de hoek om en keek hen even aan. "Pas op met dat duivelsgebroed Hannah. Je weet wat er met jou is gebeurd," zei de boer die snoof toen die Samuel zag. Hannah keek hem even aan en knikte. "Ik zal voorzichtig doen Ellard, daarom is Robert ook mee, we houden hem alleen maar extra in het oog." Zei Hannah en gaf hem een vriendelijke glimlach. Robert knikte als teken dat dat waar was en daarna was Ellard weer verdwenen. Hannah keek naar de twee voor ze begon te strompelen in de richting van de rivier. Het was een perfecte tijd, de stroming was hevig en ze liep in de richting van de bosjes waar niemand hen zomaar kon zien. Ze keek nog even extra om zich heen voor ze zich naar Samuel keerde. Ze ging op een steen zitten en haalde haar tas uit de kruik. "De reden waarom ik zei alleen de kruik laten zien was omdat ze hebben gezien dat je de tas bij je had. Als we onze dood gaan faken dan zal het opvallen als je tas er niet meer is of niet meer gevonden wordt," zei ze zachtjes terwijl ze haar spullen eruit haalde. Ze keek naar de kruik, die zou ze zometeen in de rivier gooien, evenals de jurk die ze nu aan had. Ze deed haar jurk dan ook uit, er niets van aan trekkend dat er twee jongens bij stonden. Ze deed snel haar andere jurk weer aan die ze extra mee had. "Maak je klaar, want we gooien dit erin, verstoppen ons in het bos en zodra de avond valt vertrekken we. Robert rent straks terug naar het dorp en schreeuwt dat er wat verschrikkelijks is gebeurd, dat ik in het water ben gevallen en dat jij me hebt geprobeerd te redden maar dat we gepakt zijn door de wilde rivier." zei ze tegen hem. "De dorpelingen zullen direct deze kant op komen dus we moeten opletten waar we ons verstoppen en waar we heen gaan," zei ze met een glimlach tegen hem. "Het kan zijn dat ze gaan denken dat jij mij geduwd hebt, omdat je toch al een 'duivelskind' bent. Maar we hopen dat niet. Daarna gaan we op onderzoek uit waar ze je moeder heen hebben gebracht en er alles aan doen om haar vrij te krijgen."

[Ella]

(Samuel)

Ik kijk Hannah aan. Niet gestoord aan het feit dat ze zich uitkleed. Nee, daarvoor was mijn moeder teveel op mijn hart. Met een zucht kijk ik naar de grond waarna ik mijn hemd en broek ook uitdoe. "We kunnen de kleding beter aan de kant leggen in plaats van in het water te dumpen." zeg ik dan "Zodat het lijkt alsof we deze uitgedaan hebben om te zwemmen… dat lijkt me logischer dan dat ze het vinden in het water. Het is niet alsof we, wanneer we verdronken zijn, van onze kleding ontdaan worden." Ik trek mijn andere kleding aan. "Ik ben zoiezo de slechterik.. " mompel ik chagrijnig. Kwaad dump ik de kruik in het water. Maar deze zinkt in plaats weg te drijven. Achja. Ik kijk weer naar Robert. "Het spijt me je hierin te betrekken.." zeg ik zacht tegen hem. Met een grijns haalt mijn beste vriend zijn schouders op. "Zeg dat niet, dan lijk je nog meer op een meid." Met een grinnik geef ik hem een vuist tegen zijn schouder aan. Waarna we elkaar kort knuffelen. Dan draai ik me weer om naar Hannah. "Waarom ga je mee?" vraag ik dan aan haar. "Er is niemand die je pijn wil doen. Bovendien zou het lastig voor je zijn om zonder je familie te leven.. met je voet.. dus waarom ga je mee?"

[Gait]

"Ik kan niet zwemmen, dat zal mijn moeder niet geloven. Maar dan zal ik alleen mijn kruik gaan dumpen," zei ze met een glimlach. "Maar je kan je shirt wel aan de wal leggen, dan lijkt het alsof je die hebt uit gedaan voor je in het water sprong om mij te redden." Ze keek hem aan. Daarna gooide ze haar andere jurk naar Samuel toe. "Als we toch op de vlucht gaan, je lijkt al een meisje dus waarom niet . In elk geval tot we ergens komen en verder kunnen," zei ze tegen hem. Ze deed haar kruik ook in het water, maar die bleef drijven. Daarna bleef ze even stil. "Omdat er hier geen leven is. Mijn moeder zal mij nog voor hekserij beschuldigen als ze de kans ertoe kreeg," vertelde ze toen zacht. "Alleen maar om zelf goed in het plaatje te staan. Vooral toen ze erachter kwam dat ik met kruiden bezig was..." Ze staarde naar het water. "Het is alleen maar een kwestie van tijd voor ze me aangeeft." Ze gaf Samuel een glimlach. Daarna keek ze naar Robert. "Paar minuten alsjeblieft," zei ze toen. Daarna keek ze naar Sam. "Kom, we gaan," ze wees in de richting van de grotten. Ze wist dat de dorpelingen daar bang voor waren om te komen. Vooral omdat er iemand ooit een heksenteken op had getekend. En Hannah wist dat er een kleine smalle doorgang was die hen af zou schermen mochten ze er toch gaan kijken. "Komop," zei ze en begon in die richting te hinken, ervoor zorgend dat er geen spoor achter bleef.